امام رضا عليه السلام فرمود: علت اين كه نماز بر مردم واجب شد آن است كه نمازگزار به ربوبيت خداوند متعال اقرار و اعتراف مي كند و هر گونه شريكي را از ساحت قدس او به دور مي افكند. و در پيشگاه خداوند جبار - جل جلاله - با حالت خواري و بيچارگي و فروتني و با اعتراف به ضعف خويش مي ايستد و چشم پوشي از گناهان گذشته ي خويش را از حضرتش خواستار مي شود. هر روز صورت بر زمين مي گذارد تا بدين وسيله تعظيم خداي عزوجل بنمايد و هميشه به ياد خدا باشد و آني او را فراموش نكند و سركشي و طغيان ننمايد. و تا اين كه حالت دل شكستگي و تذكر را از دست نداده و خواستار و راغب دين و دنياي خود باشد.

نماز موجب ياد خدا و تداوم ذكر او در تمام شب و روز مي باشد. در نماز، بنده سرور و تدبير كننده و آفريننده خود را فراموش نمي نمايد كه اگر فراموش كند و يا ناسپاسي كند و گردنكشي نمايد، با ياد خدا و ايستادن به نماز در پيشگاه خداوند، از همه ي گناهان باز داشته شود و از هر گونه فساد و تباهي دوري نمايد. [1] .