در برخي از يادداشت هاي حضرت آيت الله العظمي مرعشي نجفي قدس سره آمده است:

هنگامي كه در قم سكونت كردم (1343 قمري)، صبحها در حرم حضرت معصومه عليهاالسلام اقامه ي نماز جماعت نمي شد و من تنها كسي بودم كه اين سنت را در آنجا رواج دادم و از شصت سال پيش به اين طرف صبح زود و پيش از باز شدن درهاي حرم مطهر و زودتر از ديگران مي رفتم و منتظر مي ايستادم. اين انتظار گاهي يك ساعت قبل از طلوع فجر بود تا خدام درها را باز كنند. در زمستانها هنگامي كه برف همه جا را مي پوشاند بيلچه اي كوچك به دست مي گرفتم و راه خود را به طرف صحن باز مي كردم تا خود



[ صفحه 79]



را به حرم مطهر برسانم. در آغاز خود به تنهايي نماز مي خواندم. تا پس از مدتي يك نفر به من اقتدا كرد و پس از آن كم كم افراد ديگر اقتدا كردند و به اين ترتيب نماز جماعت را در حرم مطهر آغاز كردم و تا امروز كه شصت سال از آن تاريخ مي گذرد ادامه دارد. آهسته آهسته ظهرها و شب ها نيز اضافه شد و از آن پس روزي سه بار در مسجد بالا سر حضرت معصومه عليهاالسلام و صحن شريف نماز مي خواندم. [1] .