قنوت، به معاني مختلفي از جمله: دعا، اطاعت، سكون، خودداري از سخن، قيام، خشوع، عبادت و نماز آمده است. در نماز، قنوت به مفهوم دعا و درخواستي است كه با هيأتي خاص در ركعت دوم نماز بعد از قرائت و قبل از ركوع انجام مي شود. برخي از فقيهان قائلند: خواندن هر دعايي، به هر زباني در قنوت جائز است، بنابراين: نمازگزار مي تواند قنوت را با زبان فارسي بخواند.

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «هر كس قنوتي طولاني تر داشته باشد، آسايش بيشتري روز قيامت نصيبش مي شود [1] و بهترين نماز، آن است كه



[ صفحه 129]



قنوتي نيكوتر داشته باشد.» [2] امام رضا عليه السلام در نامه اي به مأمون يادآور شدند كه قنوت از سنت هاي لازم در هر نماز است. [3] .