بزرگترين اثر معنوي نماز جماعت، همان پاداش الهي است كه گفته شد. روايت است كه شبي، علي عليه السلام تا سحر به عبادت مشغول بود. چون صبح شد، نماز صبح را به تنهائي خواند و استراحت كرد.

رسول خدا صلي الله عليه و آله كه آن حضرت را در جماعت صبح نديد، به خانه ي او رفت.



[ صفحه 215]



حضرت فاطمه عليهاالسلام از شب زنده داري علي عليه السلام و عذر او از نيامدن به مسجد سخن گفت. پيامبر فرمود: پاداشي كه به خاطر شركت نكردن در نماز جماعت صبح، از دست علي عليه السلام رفت، بيش از پاداش عبادت تمام شب است. [1] رسول خدا صلي الله عليه و آله فرموده است:

«لان اصلي الصبح في جماعة احب الي من ان اصلي ليلتي حتي اصبح» [2] .

اگر نماز صبح را به جماعت بخوانم، در نظرم محبوب تر از عبادت و شب زنده داري تا صبح است.

به خاطر همين فضيلت و پاداش هاست كه اگر تعداد نمازگزاران از ده نفر بيشتر شود، اگر تمام آسمان ها كاغذ، و درياها مركب و درخت ها قلم شود و فرشتگان بنويسند، پاداش يك ركعت آنرا نمي توانند بنويسند. [3] .

و نماز جماعت با تأخير، بهتر از نماز فراداي در اول وقت است. [4] .