نتيجه ي اخلاص
ارتباط خالصانه ي انسان با خدا، نورانيت ضمير و صفاي باطن و بصيرتي به همراه دارد كه انسان را در پيچ و خم هاي زندگي و بن بست ها و مشكلات، هدايت مي كند.
علي عليه السلام مي فرمايد: «عند تحقيق الاخلاص تستنير البصائر» [1] .
هر گاه خلوص در دل آيد، نورانيت و بينش به همراه آن مي آيد.
[ صفحه 145]
اين همان «فرقان» است كه قرآن كريم، آن را از نتائج تقوا مي شمارد [2] و نيز مي فرمايد:
اگر تقوا داشته باشيد، خداوند براي شما نوري قرار مي دهد كه با آن، راه خود را مي رويد: «يجعل لكم نورا تمشون به» [3] .
اخلاص و دوري از هواي نفس و تقوا، اين نتيجه را دارد كه روشن بيني انسان را مي افزايد و انسان را از تاريكي هاي شرك و جهل و هوس، به فضاي نور و توحيد و علم مي رساند. آنكه اخلاص داشته باشد به فوز و رستگاري مي رسد: «ان تخلص تفر» [4] .
اخلاص، ارزشي فوق العاده دارد و در عين حال، بسيار دشوار است. امام سجاد عليه السلام در دعاهاي سحرهاي ماه رمضان از خداوند مي خواهد كه دل را از نفاق و عمل را از ريا پاك گرداند:
«اللهم طهر قلبي من النفاق و عملي من الرياء»
و نيز، امام حسين عليه السلام در دعاي عرفه، از خداوند اخلاص در عمل را مي طلبد: «... و لاخلاص في عملي».
پاورقي
[1] فهرست غررالحكم، واژه ي خلص، ص 93.
[2] انفال، آيه ي 20.
[3] حديد، آيه ي 28.
[4] فهرست غرر، ص 92.