كسي كه براي خدا كار مي كند و از ديگران انتظاري ندارد، هرگز از كارش پشيمان نمي شود، زيرا چون براي خداوند كار كرده، اجر خود را برده است، چه نتيجه ي دنيايي و مطلوب بدهد يا نه.

اگر به خاطر خدا براي ديدار مؤمني يا عيادت بيماري رفتيد، و در منزل نبود يا امكان ديدار فراهم نشد، پشيمان نمي شويد، چون ثواب خويش را برده ايد.

اگر ما هر روز، از احترام ها، پذيرايي ها، خدمت ها و همكاري ها پشيمان مي شويم، بايد در «قصد قربت» خود، تجديد نظر كنيم.