برخي از اين شرايط، به رعايت حقوق ديگران مربوط مي شود. اينكه لباس و مكان نمازگزار، حلال و مباح باشد، براي رعايت حق حكومت اسلامي (در خمس) و حق محرومان جامعه (در زكات) و ساير مردم است. حتي نماز در كنار جاده ها و در خيابان ها اگر سبب مزاحمت براي عابران باشد، حرام است. [1] .

آنچه معتبر است، رضايت قلبي صاحبان حق است، اگر در ظاهر بگويند راضي هستيم ولي بدانيم كه رضايت ندارند، نماز و تصرف، باطل و حرام است. برعكس اگر در ظاهر اظهار عدم رضايت كند ولي بدانيم كه قلبا راضي است، نماز صحيح است.