ارزش گذاري به نماز، نشانه ي ايمان به خداست و بي اعتنايي، دليل ضعف عشق و علاقه به معنويات است.

حضرت علي عليه السلام فرمود: «ان اسرق الناس من سرق صلاته» [1] .



[ صفحه 88]



سارق ترين و دزدترين افراد، آنانند كه از نمازشان بكاهند و بدزدند.

در جاي ديگر فرمود: كساني كه نماز را سبك مي شمرند، مانند زناني هستند كه سقط جنين مي كنند، نه مي توان آنان را حامله ناميد و نه مي توان به آنان بچه دار گفت. [2] .

و نيز فرمود: «من ضيع الصلاة فهو لغيرها اضيع» [3] .

كسي كه نماز را سبك شمارد و ضايع كند، نسبت به غير نماز، تضييع بيشتري خواهد داشت.

پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله فرمود: آنكه نماز خود را تباه سازد، در قيامت در كنار قارون و هامان خواهد بود. واي بر كسي كه از نماز خود مواظبت نكند... [4] .

و نيز: كسي كه نماز را سبك شمرد، خداوند بركت و بهره و خير را از عمر و مال او برمي دارد، پاداش كارهاي او از بين مي رود، دعاهايش مستجاب نمي شود، هنگام مرگ، با احساس گرسنگي و تشنگي و ذلت مخصوصي از دنيا مي رود، در برزخ، شكنجه و ظلمت و فشار مي چشد. و در قيامت حساب سختي از او كشيده مي شود. [5] .

و فرمود: هر كه نماز را سبك شمرد، از امت من نيست. [6] .

از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نقل شده است كه: همين كه انسان در نماز به غيرخدا توجه مي كند، خداوند به او مي فرمايد: «الي من تقصد؟ اربا غيري تريد؟ و رقيبا سواي تطلب جوادا خلاي تبغي؟» [7] .



[ صفحه 89]



به كه توجه مي كني؟ آيا پروردگار غير از من سراغ داري؟ آيا مراقبي جز من در كار است؟ آيا به بخشنده اي غير از من دل بسته اي؟ بخشنده ترين كس منم... اگر توجه به من داشته باشي، من و فرشتگانم به تو توجه داريم...