ما هر چه داريم از خداوند است. نعمت سلامتي، اعضاء، امكانات و رزق، همه از الطاف خداوند مي باشد. توفيق عبادت هم از اوست. سراپا غرق در نعمت هاي اوييم، او براي آنكه ما را به سعادت برساند، دعوت مي كند، راهنما مي فرستد، تشويق مي كند، وسيله مي دهد، ما را در هر مكان و زمان و شرايط و سن و وضعي كه هستيم به حضور مي پذيرد، فراريان را هم قبول مي كند، از تكرار درخواست و حضور خسته نمي شود، از پذيرايي كم نمي كند، عبادت هاي ناقابل را هم مي پذيرد و گران هم مي خرد، عيوب را مي پوشاند و صدها لطف و انعام ديگر.

آيا عبادت ما در مقابل نيكي هاي او به چه حسابي مي آيد؟ «و ما قدر اعمالنا في جنب نعمائك؟»