بسيارند آنانكه گرفتار فرجام بد و عاقبت سوء شدند. حسن عاقبت و عاقبت بخيري نعمت بزرگي است كه اولياء خدا همواره از خداوند مي طلبيده اند. حضرت يوسف ازخدا خواسته كه: مرا مسلمان بميران «و توفني مسلما» [1] .

قرآن مي گويد: خردمندان، يكي از خواسته هايشان از خدا آن است كه آنان را با نيكان بميراند. «و توفنا مع الأبرار» [2] .

درخواست هدايت به «صراط مستقيم»، دعا به تداوم اين راه است و قرآن



[ صفحه 34]



در چند جا عاقبت را از آن اهل تقوا مي شمارد: «و العاقبة للمتقين» [3] .

مگر شيطان با آن همه عبادت، از محضر خدا رانده نگشت؟ مگر افرادي پس از يك عمر نماز و عبادت، در بدترين وضع روحي و عملي و گمراهي از دنيا نرفتند؟ پس نبايد به وضع فعلي مغرور شد!