اگر هدف در كارها خدا باشد و انسان بتواند نيت و انگيزه و جهت كارهايش را در مسير خواست خدا قرار دهد و بنده ي او باشد، حتي كارهاي مادي از قبيل خوردن، پوشيدن، مسافرت، ديدار، كار روزانه، خانه داري، تحصيل، همه و همه، معنوي مي شود. برعكس، گاهي مقدس ترين كارها، اگر با هدف مادي و دنيوي انجام گيرد، از ارزش مي افتد. اولي نهايت استفاده است، دومي نهايت زيان.