توجه به نعمت ها
انسان، همواره در برابر برخورداري از نعمت ها، زبان ستايش و بندگي دارد. يادآوري نعمت هاي بيشمار خداوند، مي تواند قوي ترين انگيزه براي توجه به خدا و عبادت او باشد. در مناجات هاي امامان معصوم، معمولاً ابتدا
[ صفحه 21]
نعمت هاي خداوند، حتي قبل از تولد انسان، به ياد آورده مي شود و از اين راه، محبت انسان به خدا را زنده مي سازد آنگاه درخواست نياز از او مي كند. خداوند هم مي فرمايد:
«فليعبدوا رب هذا البيت، الذي أطعمهم من جوع و ءامنهم من خوف» [1] .
مردم پروردگار اين كعبه را بپرستند، او را كه از گرسنگي سيرشان كرد و از ترس، ايمنشان نمود.
در آيه اي ديگر است، پروردگارتان را بندگي كنيد، چون شما را آفريد.
پاورقي
[1] قريش، آيه ي 3 و 4.