نمازگزاراني كه به نماز اهميت داده، هيچ گاه آن را ترك نمي كنند و در انجام آن، وقت و ديگر شرايط آن را كاملاً رعايت مي نمايند، و حقيقت و روح نماز، در انديشه و كردار و زندگي آنان تجلي يافته است، مورد ستايش قرآن و پيامبران قرار گرفته و روز قيامت در باغ هاي بهشت، گرامي و عزيز خواهند بود.

در اين ميهمانخانه، انواع پذيراييها و اقسام نعمتها و لذتها تدارك ديده شده است. هيچ كس نمي داند چه نعمت هائي براي مؤمنين، نگهداري شده كه چشم ها را روشن مي كند.

امام صادق (ع) فرمود: كار نيك [به خصوص نماز] به بهشت مي رود، و براي صاحب خود، جايگاه مي سازد، همچنان كه كسي خدمتكاري را مي فرستد كه [قبل از او جايگاهش را] فرش بنمايد. [1] .



فطوبي لهم ثم طوبي لهم

هنيئا لارباب النعيم نعيمهم





[ صفحه 52]



پس خوشا بر آنان، باز خوشا بر احوالشان و بر صاحبان نعمت، نعمتهاشان گوارا باد.

خداوند متعال در قرآن مي فرمايد:«اِنَّ الاِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً، اِذا مَسَّهُ الشَرُّ جَزُوعاً و اِذا مَسَّهُ الخَيْرُ مَنُوعاً، اِلاّالُمصَلّينَ، الذين هُم عَلي صَلاتِهِمْ دائِمُون... و الّذينَ هُمْ عَلي صَلاتِهِمْ يُحافِظون أُولئِكَ في جنّاتٍ مُكْرَمُون؛ [2] انسان بر منافع خود بسيار حريص است، هر گاه بدي به او برسد، جزع و بي تابي مي كند، و هر گاه نعمتي عايد او شود، از ديگران منع مي كند، مگر نمازگزاران حقيقي، آنان كه پيوسته (و در هر حال) نماز را بپا مي دارند... آنان كه نماز خود را محافظت مي كنند، آنان در قيامت گرامي و در بهشتها (باغ هاي بهشت) متنعمند.»و همچنين مي فرمايد:

«أُولئكَ هُمُ الوارِثونَ، اَلَّذينَ يَرِثُونَ الفِردَوسَ هُم فيها خالدون؛ [3] چنين كساني (آنان كه بر نماز محافظت مي كنند) وارث مقام عالي بهشتند، كه بهشت و فردوس، ارث آن خوبان و منزلگاه ابدي آن پاكان است.»

«و أُولئكَ لَهُم عُقَبي الدَّارِ، جَنّاتُ عدنٍ يَدْخُلُونَها... و الملئكَةُ يَدْخلونَ عليهم من كلِّ بابٍ، سلامٌ عليكُم بما صَبَرتُم فَنِعْمَ عُقْبَي الدَّار؛ [4] .

همانان هستند كه عاقبت، منزلگاه نيكو از آن آنها خواهد بود، به جنات جاويد و باغ هاي هميشه سبز وارد خواهند شد در حالي كه فرشتگان به تهنيت آنها، از هر در وارد مي گردند و مي گويند سلام بر شما



[ صفحه 53]



كه صبر پيشه كرديد و عاقبت منزل نيكو يافتيد و چه زيباست اين است جايگاه هميشگي.»

پيامبر اسلام (ص) فرمود:«مِفْتاحُ الجنَّةِ الصّلاةُ؛ [5] كليد بهشت نماز است.»

امام صادق (ع) فرمود:«اِنّ رَبَّكُم رَحيم، يَشكُرُ القليلَ اِنّ العَبْدَ ليُصَلّي الركعتين، يُريدُبِها وَجْهَ اللَّه، فيَدْخُله اللَّهُ بِه الجنّةَ؛ [6] همانا پروردگار شما مهربان است، كار اندك را بسيار پاداش مي دهد. گاهي مي شود كه بنده ي خدايي دو ركعت نماز مي خواند و به وسيله ي آن نماز خرسندي خدا را اراده مي كند، پس خدا او را به خاطر اين دو ركعت داخل بهشت مي كند.»

خداوند فرموده است:«يا عِبادِيَ الصّالحينَ تَنَعَّمُوا بِعبادَتي فيِ الدّنيا، فَاِنّكُم بِها تَتَنَّعمُونَ في الجنّةِ؛ [7] اي بندگان صالح من! در دنيا با عبادتم بهره مند و برخوردار شويد، چرا كه در آخرت نيز به سبب آن، بر نعمت هاي بهشت دست خواهيد يافت.»

روزي پيامبر (ص) وارد مسجد شد و در مسجد عّده اي از ياران و صحابه را ديد، حضرت رسول (ص) فرمود: آيا مي دانيد پروردگارتان چه فرموده است؟! در جواب گفتند: خدا و رسولش آگاه ترند. پس پيامبر (ص) فرمود: به درستي كه پروردگارتان مي فرمايد:«اِنّ هذِهِ الصَّلَواتُ الخَمْسُ المفروضاتُ، مَن صلاَّهُنَّ لِوَقتهِنَّ و حافَظَ عَلَيهِنَّ، لَقِيني يومَ



[ صفحه 54]



القيامة و لَهُ عِندي عَهْدٌ، اُدْخِلُهُ بِه الجنّةَ؛ [8] همانا اين نمازهاي پنجگانه واجب را، هر كس در وقتش به پا دارد و مراقب آنها باشد، ملاقات مي كند مرا، در حالي كه پيش من عهد و قراري است كه او را داخل بهشت سازم.»

پيامبر (ص) فرمود:«بشارت مي دهم به نماز شب خوانان كه خداوند به ملائكه امر مي فرمايد:كه [نماز شب خوان را] در اعلي عليين به همسايگي پيامبر و اهل بيت طاهرينش ببريد.» [9] .

پيامبر (ص) فرمود:«اِنّ العَبْدَ اِذا قامَ اِلي الصَّلاةِ، فُتِحَتْ لَهُ ابوابُ الجِنانِ و كُشِفَتْ لَهُ الحُجُبُ بينَهُ و بين ربّه و اسْتَقْبَلَتْهُ الحورُ العِينِ؛ [10] زماني كه بنده به نماز مي ايستد، درهاي بهشت براي او باز مي شود، و حجاب بين او و خدا برداشته مي شود و حوريان بهشتي به استقبال او مي آيند.»

حضرت علي (ع) فرموده است: كه پروردگار به فرشتگان مي فرمايد:«يا مِلائِكَتي! اُنْظُرُوا اِلي عِبْدي، أَحْيالَيْلَةً ابتغاءَ مَرْضاتي، أَسكِنُوهُ الفِردوُسَ وَ لَهُ فيها مِائَةُ أَلْفِ مدينةٍ، في كُلِّ مَدينةٍ جميعُ ما تَشْتَهي الاَنْفُسُ و تَلَذّالاَعْيُنُ...؛ [11] .

اي فرشتگان من! بنده مرا ببينيد كه شب را به خاطر خوشنودي من زنده داشت و نخوابيد او را داخل بهشت كنيد، كه در آنجا براي او صدهزار شهر است. در هر شهري هر چه دل بخواهد و چشم از



[ صفحه 55]



ديدنش لذت ببرد موجود است.»

پيامبر (ص) فرموده است:«ما مِنْ مُؤْمِنٍ مَشي اِلي الجُمعَةِ الاَّ خَفَّفَ اللهُ عليه اهوال يَوْمَ القيامةِ، ثُمَّ يُؤْمَر به الي الَجَّنةِ؛ [12] نيست مؤمني كه به سوي نماز جمعه برود، مگر اينكه خداوند آسان مي فرمايد بر او، سختي هاي قيامت را، سپس او را به بهشت روانه مي كند.»

پيامبر (ص) فرمود: داخل بهشت شدم، و در آنجا منبرهايي از لؤلؤ (در و مرواريد) ديدم، پرسيدم اي جبرئيل اين منابر براي كدام طايفه است؟ گفت:«لِلْمُؤذّنينَ و لِلاَئِمةِ مِنْ أُمَّتِكَ؛ [13] براي اذان گويان و پيشنمازان امت تو.

مردي رسول خدا (ص) را ديد كه مشغول اصلاح و تعمير يكي از حجره هاي خود مي باشد، پيش آمده و عرض كرد: اجازه مي دهيد من اين كار را انجام بدهم؟ (يا در اين كار به شما كمك كنم) حضرت فرمود: اشكالي ندارد.

چون آن مرد، كار را تمام نمود، حضرت رسول (ص) فرمود: آيا حاجتي داري؟ عرض نمود: آري اي پيامبر خدا، حاجت و خواسته ي من بهشت است.

حضرت سر مبارك را به زير افكندند، بعد فرمودند:«نَعَمْ، فَلَمَّا وَلّي ما قال (ص) له: يا عَبْدَالله! أعِنَّا بطُول السُجُودِ؛ [14] و چون آن شخص به راه افتاد



[ صفحه 56]



كه برود، پيامبر (ص) فرمود: اي بنده ي خدا! ما را با سجده ي زياد ياري كن.» [15] .

مردي نزد ابن عباس آمد و گفت: مرا كاري آموز كه به رحمت خداي بزرگ، نزديك شوم.

گفت: امام جماعتي باش، كه من از رسول خدا (ص) شنيدم كه در وصف آنها فرمود:«مَنْ أَمَّ قَوْماً صابراً مُحتَسِباً، كانَ قائِدَهُم وَ دِليلَهُم اِلي الجَنَّةِ؛ هر كس پيشنماز از طايفه اي باشد كه صبور و سنجيده رفتارند، روز قيامت راهنما و راهبر آنها خواهد بود به سوي بهشت.» آن مرد گفت: امامت از من نمي آيد و مرا استطاعت امامت جماعت نيست. گفت: مؤذن باش! كه از حضرت پيامبر (ص) شنيدم كه فرمود:«يُحْشَرُالمؤذّنون عَلي نُجُب مِن نور في قِبابٍ من الدُّر و الياقُوتِ،....؛ [16] .

مؤذنها محشور مي شوند در حالي كه بر مركب هايي از نور سوارند، در كجاوه هايي كه از در و ياقوت و... قرار گرفته اند.»



[ صفحه 59]