مليحه مهدويان

اي تنها و اي يگانه! آيات مقدّسِ «يا ايهاالمزمّل. قم الليل الاقليلاً…» را بر آسمان زمين فرود آوردي تا خاكيان به زمزمه ي «يا



[ صفحه 340]



سميع» ايمان بياورند. تا به آن ها بفهماني كه ناله بندگانت را در شكوه خلوت شبانه دوست تر مي داري و شنواي آواي حزين ني وجود آنان هستي. همان قرار قديمي! همان ميعاد هميشگي! كه هر شب ماه و ستارگان به ميقات مي كشد. اين چشمان ماست كه آن ها را نمي بيند و گرنه آسمان با پلك هاي باراني خود نشان مي دهد.

مليحه مهدويان دانشجوي رشته ادبيات فارسي است و در دانشگاه مشهد تحصيل مي كند اما محل اصلي زندگي او شهر كوچك كاشمر در استان خراسان است. او در موضوع «تجلي نماز در ميدان هاي جهاد و شهادت» قطعات ادبي نوشته است. عنوان كلي اثر او «قطعه اي ديگر از زمين به آسمان پيوند خورد» است. اثر او با اين بيت آغاز مي شود:



صنما با غم عشق تو چه تدبير كنم

تا به كي در غم تو ناله شبگير كنم



واضح است كه نويسنده به پيوند عشق و نماز پرداخته است. اثر او مملو از شواهدي از قرآن و روايات پيامبر صلي الله عليه و آله و ائمه اطهارعَلَيهم السَّلام است. او به تفسيري شاعرانه از آيات قرآن درباره نماز پرداخته است و اين عناصر هر يك با لحظاتي از صحنه هاي جبهه هاي نبرد پيوند مي خورد. هم چنين نويسنده به ذكر بعضي از احاديث قدسي پرداخته و آن ها را به نوعي تفسير مي كند. آن گاه آن ها را از لحاظ مفهومي به موضوع شهيد و شهادت پيوند مي دهد.



[ صفحه 341]