مريم مؤمني

اگر در نماز حسين بودم، بي شك دشت را مي ديدم نالان. آسمان را مي ديدم فرو ريخته در بهت و ناباوري. دريغ از قطره اشكي كه



[ صفحه 318]



ببارد تا لب تشنه علي اصغر را سيراب كند. كربلا، آه كربلا را مي ديدم غرق در جفاي خاكيان. آذين بسته به خون شهيدان. عرش را مي ديدم به لرزه در افتاده از اين همه مظلوميت. اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم بي گمان مي شنيدم نداي امام را كه: «آيا هيچ ياري كننده اي نيست كه ياري كند مرا؟».

مريم مؤمني متولد 1360 است. او ديپلم دارد و قطعه ادبي اش در موضوع «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم …» نوشته شده است. او آسمان را فرو رفته در بهت توصيف مي كند و از صداي العطش العطش زنان و كودكان سخن مي گويد. او مي نويسد كه قامت حسين عليه السلام را مي بيند كه به جرم عشق بي سر است و سري را مي بيند كه به جرم ايمان به زمين افتاده است.