منيژه لك موسيوند

ديري است كه با واژه ي عشق آشنايم و روزگاري است در درون خويش به دنبال معنايش، تمام كرانه ها را سر مي زنم تا كه شايد بتوانم معنايي از آن دريابم تا مرا متقاعد سازد. هر روز به آسمان نيلگون چشم مي دوزم و براي چند صباحي از اين دنياي خاكي به عالمي افلاكي سفر مي كنم؛ سفري به اعماق محبت و به بلنداي وفا.

منيژه لك موسيوند ديپلم ادبيات و علوم انساني دارد و اين قطعه ادبي را درباره ي آرزوي خود براي حضور در آخرين نماز امام حسين عليه السلام در صحراي كربلا به رشته تحرير در آورده است. او با نثري زيبا حالات و آرزوي خود را درباره ي اين حضور بيان مي كند.