بتول لك زاهد

اسلام همان گونه كه فرد فرد مسلمين را نسبت به اعمال و نيات خويش مسئول مي داند و همواره به تذكر و يادآوري اين مسؤوليت سنگين مي پردازد، آحاد مردم را در صلاح و فساد جامعه متعهد



[ صفحه 299]



مي شمارد. اسلام از فرد فرد مسلمين انتظار دارد كه علاوه بر مراقبت از اعمال و رفتار خود، نسبت به اعمال ساير مردم نيز بي تفاوت نباشند و در هر حال همه را به امور پسنديده و نيكو دعوت كنند و از كارهاي زشت و ناپسند باز دارند.

بتول لك زاهد اهل زابل است. ديپلم دارد و بيست و يك ساله است.

او متن خود را با شعري از سهراب سپهري درباره ي موضوع نماز آغاز كرده است:

«من مسلمانم

قبله ام يك گل سرخ

جا نمازم چشمه

مهرم نور …»

موضوع انتخابي وي: «اگر در نماز حسين عليه السلام بودم…» نام دارد. اين متن در شصت و هفت صفحه مدوّن و تاليف شده است. متن وي پُر از تصاوير شاعرانه و ادبي، در بيان هماهنگي بين عناصر نماز و طبيعت و تبيين علل خواندن نماز است. او سپس به تفسيري از اركان نماز مي پردازد و در اين جا نثر نويسنده مقاله گونه مي شود. در تلقي نويسنده، نماز به قوم يا گروه خاصي از مردم اختصاص ندارد و بر همگان واجب است كه به خواندن آن همت گمارند. در بخشي از اثر، نويسنده به گوشه اي از زندگي ائمه اطهارعَلَيهم السَّلام مي پردازد و عملكرد



[ صفحه 300]



و حوادث زندگي ايشان را تحليل مي كند. در پايان، نويسنده به مناجاتي شاعرانه با امام حسين عليه السلام مي پردازد.