فاطمه گلقند دشتي

آيا براي پروانه سخت است كه بسوزد و هنوز دور شمع بگردد؟ آيا براي پروانه سخت است در عشق فنا شود و از عشق رها نشود؟ من مي خواهم پروانه باشم؛ هر چند پروانه بودن سخت است. من ديده ام كه انساني پروانه شده باشد و در زلال معرفت به عشق پيوسته باشد.

حسين عليه السلام نيز پروانه بود و اين عاشقي، او را به صحراي سوزان كربلا كشاند و نماز ظهر عاشورا، نهايت سوختن ايشان بود، نهايت پروانه شدن او و آن هنگام پروبال خاكي و سوخته اش به رنگ آسمان در آمد و اوج گرفت.

فاطمه گلقنددشتي شانزده ساله واهل مشهد است. مجموعه ادبي او شامل ده قطعه درباره نماز امام حسين عليه السلام است كه در شش صفحه نگاشته شده است.

نويسنده در هر كدام از قطعه هاي خود نماز امام را به چيزي تشبيه كرده است؛ مثلاً در قطعه اول امام را به پروانه و نماز او را به سوختن پروانه تشبيه كرده. در جايي ديگر «نماز شهيدان» را تفسير مي كند و در پاره اي ديگر به اثرات اجتماعي و انفرادي نماز مي پردازد.

او در نوشته هايش به پندواندرز نيز روي مي آورد و نوشته ي خود را با تجربيات شخصي خود از نماز به پايان مي برد.



[ صفحه 297]