دلشاد گرگاني

اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم روحم را خالي از معصيت مي كردم و پس از نماز از خدا مي خواستم گناهان ما را به لطف ستار العيوب بودنش بپوشاند.

در نماز امام حسين عليه السلام بودن، گويي در قطعه اي از بهشت ايستادن است.

شنيدن صداي امام در نماز ظهر عاشورا شنيدن صدايي زلال و جاري است كه دل هاي تشنه را سيراب مي كند.

دلشاد گرگاني متن ادبي خود را در ده بخش تنظيم و تدوين كرده است. موضوع انتخابي او «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم …» نام دارد. او نوشتار خود را با مقدمه اي آغاز كرده است و به اعتقاد او نماز خواندن علاوه بر نتايج اُخروي، داراي نتايج دنيوي نيز هست. نويسنده به بيان تجربيات خود در چنين نمازي مي پردازد و از لحظات خوش و با معنايي سخن مي گويد كه پشت سر امام گذرانده است.



[ صفحه 291]