مهدي كرمي ازندرياني

اولين نمازم را با تكيه بر عشق خواندم. هنوز هم صداي پرطنين مؤذن در گوشم مي خروشد: الله اكبر! الله اكبر! چقدر بي تاب لحظه ي قنوت بودم. دلم مثل مسافري كوچك با كوله باري از صداقت رهسپار بود. بايد مي پريد. زمان، زمان شكفتن بود. بايد مي شكفت. سال هاي سال چشم به راه لحظه پركشيدن تاب آورده بود و حالا مي بايست كه مي پريد. و پريد. بال هاي كوچكش را در هوا چرخاند. باورم نمي شد دلم پرواز كرده بود.

مهدي كرمي ازندرياني متولد 1362 و ساكن شهرستان نهاوند واقع در استان همدان است. او هم اكنون در دانشگاه تحصيل مي كند و قطعه اي در موضوع «نقش نماز در اصلاحات اجتماعي فرهنگي و



[ صفحه 288]



سياسي» نوشته است. او از لحظات با شكوه نماز و حالات بسيار عرفاني و معنوي اذان و مراحل مختلف نماز سخن به ميان مي آورد. نثر او مملوّ از تعابير و اصطلاحات زيبا و تازه است و از آهنگ زيبا و دلنشيني برخوردار است.