فرشته كرمي

موج خون بر كناره و كرانه گودال تا قله بلند تاريخ مي زد. قلب ها مي تپيدند و ناگاه خطي از نور از قلب هايشان عبور كرد و جاده عشق را عاشقانه ساخت و همه را با هم همدل كرد و به خونخواران روزگار غريدند و آواز عشق سر دادند. ديگر توفاني در دشت نمي وزيد و قلب ها نمي لرزيدند و آب ها كه قبلاً از حركت متوقف شده بودند به جريان در آمدند و خاك موج برداشته، آرام گرفت.

فرشته كرمي از استان بوشهر، شهرستان برازجان، نوشته خود را در موضوع «شهيدان نماز» ارسال كرده است. او با نثري شاعرانه و زيبا واقعه عاشورا را توصيف مي كند و در همان حالت به نماز آنان كه در كربلا بوده اند مي پردازد.



[ صفحه 279]