آذين قابل رحمت

اگر در نماز ظهر امام حسين عليه السلام بودم، مي نشستم سپيدي كاغذ را با نوك قلم نشانه مي رفتم؛ با سر پنجه ي احساس، ژرفاي سينه خويش را مي كاويدم؛ راز مستور دلم را ترجمان مژگان قلم مي كردم و كافران از پس آن، بياض كاغذ را در مي نگريستند و رشته رشته سواد گيسوي مرا برآن مي بافتند.

آذين قابل رحمت در تهران زندگي مي كند. او متولد 1364 است و در موضوع «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…» مطلب نوشته است. متن او با يك بيت شعر در وصف دوست شروع مي شود. وي نثر روان و زيبايي دارد. كلمات مسجع در اثر او به تناسب كاربرد دارد. به اعتقاد او نوشتن درباره نماز حسين عليه السلام و تغنّي كلمات او، خضوع و خشوعي دردل ايجاد مي كند كه خود دعوتي براي ورود به نماز حسين عليه السلام است. او با نگاهي شاعرانه به بيان عظمت و صبر امام مي پردازد.