طاهره طباطبايي علوي

تربت پاك كربلا عطر دل انگيزي دارد. اين بو، بوي لطافت است و بوي شهادت. عطر آن، سوره ي حمدي است كه در نمازت خوانده اي. مُهر كربلا را در جا نمازم مي گذارم تا به ياد نمازت در ظهر عاشورا، همواره نماز بگذارم. مي خواهم عطر آن، جانمازم را خوشبو كند. مي خواهم روزي اين عطر را در تمام طول نمازم حس كنم.

نويسنده ي اين متن، طاهره طباطبايي علوي متولد 1360 و ساكن تهران است. نوشته ي او در چهار صفحه و با عنوان «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم …» به رشته ي تحرير درآمده است. نويسنده، با اشاره به آخرين نماز امام حسين عليه السلام درباره ي نماز خواندن خود حرف مي زند. سپس به كساني كه پشت سر امام حسين عليه السلام در دشت كربلا نماز



[ صفحه 220]



خوانده اند مي پردازد و از امام حسين عليه السلام مي خواهد درباره ي اسرارنماز باشكوه خويش، براي او حرف بزند. نويسنده در پايان نوشته اش آرزو مي كند كه كاش در صحراي كربلا حضور مي داشت و ديواري مي شد بين تيرهاي دشمنان وصف نماز عاشوراييان.