مرضيه شادكام

زندگي يعني رودي كه ساعتي در كنار آن نشسته بودي و جاري شدن آن را مي نگريستي. آري، زندگي يعني چشمه اي كه جاري است و آن آب جاري شده هيچ گاه برجاي خويش نمي ماند، باز نمي گردد و هميشه در حال جاري شدن است.

زندگي يعني موجي از دريا كه قايقي بادباني در آن است و از ساعتي در آن امواج دريا در هم مي شكند و به اميد ديدار به زير آن فرو مي رود. زندگي فنجان فاني بودن است.



[ صفحه 202]



مرضيه شادكام متولد 1363 و دانش آموز دوره ي دبيرستان است. او كه در تبريز زندگي مي كند، ده قطعه ي ادبي نوشته است. نام قطعات ادبي او بدين قرار است: «اگر…»، «فاطمه سلامُ الله عَلَيها»، «مرگ»، «علي عليه السلام»، «زندگي»، «شب و انديشه»، «خدا»، «دل عاشق» و «نماز».

مرضيه شادكام در نوشته هايش به اهميت نماز مي پردازد و نماز را نيايش روح مي داند.