سيده بهاره ستيزه آسا

اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم، آن لحظه احساس بودن مي كردم و در يك لحظه چشم از تمام زيبايي هاي دنيا فرو مي بستم و همچون امامم به آسمان ها عروج مي كردم.

نماز امام حسين عليه السلام از گل لطيف تر و از نسيم پاك تر و از عشق خالص تر است. من چگونه مي توانستم در كنار او به نماز بايستم؟ اما اگر اين آرزويم به حقيقت مي پيوست، در آن لحظه، چون گل، سرخ مي شدم و مي شكفتم و قلبم پر از زندگي و اميد مي شد. اي كاش در نماز امام حسين عليه السلام بودم و به او اقتدا مي كردم.



[ صفحه 191]



سيده بهاره ستيزه آسا، اهل سمنان است و پانزده سال دارد. قطعه ي ادبي هفت صفحه اي اين نويسنده درباره ي موضوع «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…» است. نويسنده نوشته ي خود را به قطعاتي ريزتر تبديل كرده و براي هر قطعه عنواني انتخاب كرده است، اما تمام قطعه ها يك موضوع دارند: «نماز امام حسين

عليه السلام».