صغرا خادميان

اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم، مي توانستم شجاعت، ايثار و آزادگي را از حسينم بياموزم. اي حسين! اگر در نمازت بودم، از وجود تو لبريز مي شدم و روحم را به عشق تو صيقل مي دادم. اگر



[ صفحه 142]



در نمازت بودم، گردوغبار كربلا را با عطر بهشت شست وشو مي دادم و بر رخ چون ماهت گل ياس و محمدي مي گذاشتم. حال كه من تشنه ي رسيدن به تو اي نور كوكب درخشان هستم، با سينه اي كه ازگريه لبريز است مي گويم: يا حسين مظلوم! بيا و بگذار تا در نمازت باشم. دوست دارم در صف جلوي نمازت باشم و سپر بلايت شوم.

دوست دارم تمامي كساني كه به تو عشق مي ورزند بتوانند روزي در صف نمازت بايستند و هم قدم و هم ركوع و هم سجود تو شوند. اگر در نمازت بودم مي توانستم بفهمم نماز چيست و چگونه است و براي چه بايد نماز بخوانيم؟

صغرا خادميان اين متن كوتاه را با موضوع «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…» به رشته ي تحرير در آورده است. در اين قطعه ي ادبي كه با زباني شاعرانه و ادبي نوشته شده، نويسنده امام حسين عليه السلام را مخاطب قرار داده است و با امام در باره ي آرزويش كه حضور در نماز آن حضرت است، حرف مي زند.