عباس خسرواني

نماز، بهترين سخن مايه و بهين بستر سخن است؛ زيرا زبان حال و زبان قال و زبان كار است و به راستي كدام سخن و با چه كسي سخن گفتن از سخن گفتن با خدا برتر و بالاتر است؟

نماز، سرود رهايي و باب رحمت ايزدي است. نماز حقيقي موجب نجات كلي و همه جانبه است. انسان را از آفت ها، آسيب ها و فرجام هاي ناگوار رها مي سازد و باب رحمت يزدان را به رويش مي گشايد….

نماز در رأس تمامي طاعت ها و عبادت ها و تكاليف تشريعي است و بايد آن را مصداق بارز امانت پروردگار به حساب آورد. هر عبادتي ويژگي اي و هر كاري نتيجه اي به دنبال دارد. نماز از حيث خصوصياتي كه دارد و آثار و نتايجي كه برآن مترتب است، بالاترين و بهترين عبادت هاست.



[ صفحه 138]



عباس خسرواني از استان مركزي، شهرستان آشتيان، روستاي محسن آباد، چهارده قطعه ي ادبي مأخوذ از كتب و منابع زير ارسال كرده است:

«نمازشناسي»، تأليف حسن راشدي بيرجندي، «من لايحضره الفقيه» جلد اوّل و «محجة البيضا» جلد اوّل. او در انتها قطعه اي با عنوان زبان حال نويسنده نوشته است كه در آن خوانندگان را به درك ضرورت و اهميت نماز و لزوم آن تشويق مي كند و به بيان اهميت آن از ديد خود مي پردازد.