فاطمه خاكسار

حسين عليه السلام مي داند كه اين آخرين نمازي است كه با ياران مي خواند. دل بي تاب است و چشم ها اشك آلود. روح القدس خبر آورد نماز عشق را به پا داريد كه انتظار فرشتگان به پايان آمد. آري اين جا دارالشفاي تربت يار است.

اگر در نماز عشق بودم، در قنوت، در حالي كه دست ها را به سوي آسمان بلند مي كردم، اين آيات را تلاوت مي كردم: «واستعينوا بالصبر و الصلوة و انّها لكبيرة الاّ علي الخاشعين».

آري اگر در آن نماز خون بودم، كفن بر تن مي كردم؛ زيرا ما از خون و شهادت نمي هراسيم؛ چرا كه خون، عشق است و عشق، خون.

«نماز عشق» مجموعه اي در چند صفحه است با موضوع «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…». نويسنده در اين اثر موضوع نماز و



[ صفحه 136]



واقعه ي عاشورا را با هم گره زده و هر دو را لازم و ملزوم يكديگر مي داند و معتقد است براي نيل به لقاء الله بايد هر دوي آن ها را درك كرد.