سميه خاوري

آن كس را مي ستايم كه ستايش گويندگان تا آخرين حد مبالغه، وصف كسانش را كفايت نكند و روزي خوران از شمردن نعمت بي پايانش عاجز باشند، و هر چه بكوشند يك از هزار آن را سپاس نتوانند.

چرخ آفرينش به حركت افتاد و نسيم عشق وزيدن گرفت. گهواره ي لرزان زمين با كوه هاي گران سنگ كه به سان ميخ در او



[ صفحه 133]



كوفته شدند استوار گرديد و صداي دلكش زندگي و غوغاي آشنايي در فناي خاموش دنيا منعكس شد.

سميه خاوري از خرم آباد مجموعه اي در باب تشكر و حمد خدا به رشته ي تحرير در آورده است كه عمده ي مطالب آن برگرفته از نثرهاي ادبي نهج البلاغه است و قسمت كمي از آن جزوه از نوشته هاي خود اوست.