طيبه حسيني

امشب به نماز كه ايستادم صداي قرآن مي آمد. صداي باد، صداي ناله ي كودكان، ناله ي العطش. ياد تو امشب تمام زواياي اتاقم را و تمام حجم پيشاني ام را پر كرد و پيشاني ام همه ي ياد تو را بر مُهري سجده كرد كه از عطسه تربت تو آكنده بود. امشب به نماز تو مي انديشيدم. به نهضت سرخت. نماز، تجلي دل تو و همه ي آناني بود كه در نماز آخرين به تو اقتدا كردند و چون لاله هاي خونين و عاشق، در پاي سرو قامت تو باليدند.

طيبه حسيني، بيست و شش ساله است و در شهرستان كرج زندگي مي كند. او قطعات ادبي خود را در موضوع «تجلي نماز در نهضت عاشورا» تدوين كرده است. هم چنين به موضوع «اگر در نماز حسين عليه السلام بودم…» نيز پرداخته است. متن او با دو بيت شعر در وصف امام حسين عليه السلام شروع مي شود. نويسنده مرحله به مرحله از



[ صفحه 121]



وضو گرفتن تا پايان نماز خود را با ياد وقايع عاشورا به انجام رسانده وتوصيف كرده است. نويسنده، امام عليه السلام را در گرما گرم نبرد، در مقامي مي بيند كه در آن شاهد و مشهود و عاشق و معشوق يكي شده اند. او با خود اين سؤال را مطرح مي كند كه چرا اباعبدالله عليه السلام حج خود را نيمه تمام گذاشت؟ سپس آتش خيمه ها را به آتش نمرود براي ابراهيم عليه السلام مانند مي كند و دميدن روح عيسوي و رهايي يونس وار از ظلمات را در حماسه ي عاشورا مي يابد. شواهدي از قرآن، روايات و شعر در متن نويسنده به چشم مي خورد كه به اثر او غنايي تازه بخشيده است. حسيني حتي حوادث بعداز ظهر عاشورا را پي مي گيرد و به توصيفي شاعرانه از آن ها مي پردازد. در نهايت سؤال خويش را خود پاسخ مي دهد كه «امام به زيارت كعبه ي دل مي رود».