زينب حيدري قزاآن

بشري كه عمري تشنه ي آب حيات بوده و عطش يافتن در وجودش داشته، همچون آهويي رميده و غزالي حيران در كوير، سراغ چشمه اي، سايه اي يا درختي را مي گيرد تا لختي بياسايد و آرام گيرد. اينك نماز، همان است كه مي جست.



[ صفحه 117]



زينب حيدري قزاآن متن خود را در موضوع «شهيدان نماز» نوشته است. وي ساكن شهر مقدس قم است و متن ادبي خود را با شعري درباره ي نماز آغاز مي كند و به تحليلي اجتماعي و سياسي از موضوع نماز مي پردازد. از نظر حيدري اين نماز است كه به جامعه، هويت مي بخشد. صفوف نمازگزاران دشمنان را به وحشت مي اندازد و باعث مي شود آنان جسارت تعرض به مسلمانان را نداشته باشند. نويسنده سپس به بيان نقش شهيد در اعتلاي نماز مي پردازد.