سميه جعفري

نماز، دژ مستحكم و استوار ايمان هر مؤمن است. نماز، كلاس هر مسلمان است. نماز، سفره ي رنگارنگ لطف و محبت خداست. نماز، مدرسه ي اخلاص است. نماز، باران است. نماز، پرواز است. نماز، ترانه ي عروج است. نماز، بصيرت قلب است و روشني چشم. نماز، صيقل روح است و صفاي دل. نماز، بركت است. نماز، پناهگاه بي پناهان است. نماز، سماع و پايكوبي عاشقان در محضر خداست. نماز، مژده ي وصال است.

ناگفته پيداست كه سميه جعفري با انتخاب چنين عنواني، براي نوشتن يك قطعه ي ادبي، عنواني كه بيشتر مناسب مقالات پژوهشي است، چه اندازه كار خود را دشوار كرده است.

او گرچه در جاي جاي اثر خود كوشيده است فضاي خشك مقاله نويسي و مستقيم گويي را با شور شيطنت قطعات كوتاه ادبي بشكند، اما فضاي غالب مجموعه، فضاي خشك مقاله است. مضافاً اين كه كل اثر به صورت يك قطعه ي پيوسته آمده است و تقسيمي صورت نگرفته است.



[ صفحه 111]