ويدا پورآهنگري

شهيد آفتابي است تابان؛ ستاره اي است درخشان؛ آسماني است زيبا؛ گلي است شادان؛ بلبلي است مست و بي قرار و پروانه اي است آزاد. شمعي است گريان؛ كوهي است استوار؛ چشمه اي است جاري و روان؛ درختي است سرسبز و دريايي، پرخروش و پر ابهت؛ و بالاخره شهيد راهنمايي است مهربان؛ اما افسوس كه خيلي زود ما را وداع گفت.

شهيدان نماز دلشان به وسعت اقيانوس است و من درياچه اي كوچك هستم كه در آرزوي پيوستن به آن ها به سر مي برم و اگر هم نتوانم به ايشان بپيوندم ياد محبت هاي ايشان را در خاطرم زنده نگه مي دارم.

ويدا پور آهنگري از اهالي مرند است و مقاله اي با موضوع «نماز شهيدان» و با همان عنوان در شانزده صفحه نوشته است.

او در اين مقاله به توصيف شهيدان و تمجيد مقامشان پرداخته است و اين كه نماز آن ها چگونه نمازي است. او احساس خود را نسبت به آن ها و حقيقت وجود و تقدس مقامشان بيان كرده است. توصيفات ويدا پور آهنگري، توصيف هايي عاشقانه است و از تشبيه بسيار استفاده كرده است.



[ صفحه 91]