الهه بلالي دهكردي

روي بال هر چه سكوت است پرواز اخلاص تو را به تماشا مي ايستم؛ اي نمايشگر خلوت شب هاي تار جبهه!

تو ديگر قوايي براي رفتن نداري. آن قدر براين سجده مي ماني، تا سرانجام گلوله اي از دل تاريك شب پرستان، طلسم زندان تنت را بشكند و روح خدايي ات را به سوي خدا معراج دهد.

تو را چه زيبا مي بينم وقتي نماز مي خواني. مي بينم همه ي نيلوفرها و پونه ها به شكوه تو سجده مي كنند.

الهه بلالي دهكردي متولد سال 1364 است و هم اكنون در سال دوم دبيرستان تحصيل مي كند. او در شهر كرد زندگي مي كند و در موضوع «نماز در جبهه» قطعاتي را نوشته و ارسال كرده است.

الهه بلالي، عنوان خاصي را براي آثار خود انتخاب نكرده است، اما قطعات او داراي سه فصل مجزاست كه هر يك از جهت محتوايي با ديگري ارتباط دارد. او نوشته ي خود را با تشبيه نماز خالصانه به نماز پيامبران آغاز كرده است. نماز از نگاه او، پرواز است و سفري به ناشناخته ها. وقتي كه نماز مي خواني، تمام عناصر طبيعت، ميهمان نگاهت مي شوند و خدا را نزديك تر مي يابي. وي قنوت را به دستاني براي پرواز، قرآني گشوده شده و امواج موسيقي مانند كرده است. در تلقي نويسنده، نماز تپشي است براي زندگي، كه بي آن زندگي جز



[ صفحه 78]



جسدي بيش نيست و نهايت آن كه گويي در نگاه رزمنده اي كه با خلوص به نماز ايستاده است، تمام جهان انعكاس يافته و آشكار است.