فاطمه بصيري آزاده

اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم، وضويي مي گرفتم از اخلاص و پاكي و سجاده اي مي گستردم به وسعت تمام قلب هاي پاك؛



[ صفحه 76]



سجاده اي رو به تجلي گاه نور و سجاده اي رو به خانه ي كعبه. سجاده اي كه سجده در آن اشتياق به معشوق، عشق و جان نثاري و بندگي به خدا را به نمايش مي گذارد و خوني دوباره در رگ ها به جريان مي اندازد.

اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم، از ركوع و سجود آن امام پنجره اي باز مي كردم رو به شناخت حق تعالي. اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم، از گفتار و كردارش دفتري مي ساختم به وسعت آسمان و با قلم عشق و معرفت مي نگاشتم از شكوه عظمت حسين عليه السلام. مي نگاشتم از راز و نياز حسين عليه السلام با معبود.

فاطمه بصيري آزاده متولد 1361 است. او در موضوع «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…» مطالبي را در يازده صفحه تدوين كرده كه همه ي آن ها با همان موضوع اول و به دنبال هم نگاشته شده اند.

نويسنده در اين صفحات ملزومات نماز را تك تك برمي شمارد و هر يك از آن ها را توصيف كرده و به نوعي ضرورت و حكمت وجود آن ها را مطرح مي كند. او آن ها را به شرح حال فدا شدن و مظلوميت امام حسين عليه السلام و شهادت او پيوند مي دهد و آن گاه خود را در آن جايگاه و بر آن سجاده ي نماز تصور مي كند و به توصيف عشق خود و خطي كه از آن مقام و موقعيت نصيبش مي شده مي پردازد.

فاطمه بصيري در اين نوشته، لحني بسيار خاضعانه دارد.



[ صفحه 77]