گام هاي نماز


حوري احمدپور

اي شهيد عشق! شهادتت مبارك باد. شهادتي كه در آن الله اكبر موج مي زند. هنگامي كه به پايت تير زدند نام محمد صلي الله عليه و آله بر لبانت بود



[ صفحه 58]



و هنگامي كه دستانت را آزردند علي عليه السلام را خواندي. تو گفتي «حيّ علي الفلاح» و خودت به سوي رستگاري شتافتي. هنگامي كه سر تعظيم به درگاه خداوند فرود آوردي و با شمشير ايمانت غرورت را شكستي، تير و رگبار و موشك بر سرت فرو ريخت و چه زيبا بود آهنگي كه مي گفت: «پاك و منزه است پروردگار بزرگم و او را مي ستايم».

آن گاه فرشتگان بر تو هزاران درود فرستادند و ناله هاي سوزناكت را پاسخي دادند. دلم مي خواهد بردستان خونينت بوسه زنم و چشمان خسته ات را مرهمي باشم. دلم مي خواهد تاجي از گل ياس بر سرت بگذارم و لا به لاي آن، گلبرگ هاي سرخ بنشانم تا معلوم شود كه تو شهيد نمازي.

حوري احمدپور، متولد 1365، در مقطع دبيرستان تحصيل مي كند و ساكن شهرستان لنگرود است. او در قطعه ادبي اش امام حسين عليه السلام را مخاطب قرار مي دهد و با آن حضرت سخن مي گويد. احمدپور به اين ترتيب جريان حادثه ي روز عاشورا را مو به مو توصيف مي كند.


بازگشت