زهرا احمدي

كاش مي شد

كاش مي شد از لبان آدمي

روز و شب عطسه ي نيايش مي چكيد

از گلوي روشن انس و ملك

عطر موزون نيايش مي چكيد

ساحل زيباي چشم عاشقان

چشمه ي جوشان مهر عارفان

ذكر تسبيح خداي عالمان

مي كند مدهوش، جان عاشقان

زهرا احمدي چروري در مسابقه ي «جوانان نويسنده و نويسندگان جوان» شركت كرده است. اثر ارسالي او هفده بخش دارد. اين بخش ها با عناوين «كاش مي شد»، «قدم در حريم وفا»، «سكوت شيرين»

«دريچه هدايت»، «نيايش خدايي»، «تنهاتر از شقايقيم»، «خداي من» «تك و تنها»، «به تو مي انديشم»، «جلوه ي حقّ و حقيقت و كمال»، «مهر لبريز خدا»، «نماز يعني تا ابد آبي شدن»، «محراب عبادت»، «غزل ناتمام»، «دل شكسته غمگين»، «متن ناتمام و كوچك»، «روح نيايش و دعا»، «نجواي خدايي» و «جلوه هاي ملكوتي» تنظيم شده است.



[ صفحه 54]



نويسنده با برقرار كردن پيوندي بين عشق و نيايش، سعي دارد فلسفه ي عبادت را آشكار كند. او معناي نماز را در حماسه ي بزرگ و عظيم حسيني و شهادت امام علي عليه السلام بررسي كرده است. او در «دريچه ي هويت»، «خداي من»، «تك و تنها به تو مي انديشم»، «محراب عبادت» و «دلِ شكسته ي غمگين» به مناجات با خدا پرداخته است. در مجموع، از آثار ارسالي او، تنهايي و سكوتي حس مي شود كه نيازي را در دل شكوفا مي كند و آن نياز همانا اشتياق مفرط به نيايش و راز و نياز كردن با پروردگار عالميان است.