سميه انصاري

شهيدان، ميدان نبرد و جهاد را محراب ياد خداوند قرار دادند و در پاي چشمه ي پاك الهي زانو زدند و بندگي خود را در برابر درگاه احديت ابراز كردند.

از جنبه ي سياسي، مسلماناني كه تحت تأثير فريضه ي الهي نماز هستند و دين را از سياست جدا نمي دانند، همانا به دامنه ي اختلافات



[ صفحه 52]



پوچ و بي اساس در جهان دامن نمي زنند و مدافع صلح و آزادي هستند.

چشمه ي معرفت را آناني تعبير كردند كه عاشقانه و مشتاقانه برلب جوي آن زانو زدند، شربت شهادت نوشيدند، با جانفشاني خود نداي حق را لبيك گفتند و تابلوي محراب را با نام شهادت آذين كردند.

سميه انصاري متولد 1359 است و در استان تهران زندگي مي كند. او موضوعات مختلفي را براي بيان نظرات و احساسات خود درباره ي نماز انتخاب كرده است. «شهيدان نماز» يكي از موضوعات انتخابي اوست. در اين قطعه، نويسنده به توصيف ادبي از نماز مي پردازد و شهيدان محراب را الگوي هميشه زنده اي براي نماز قلمداد مي كند. موضوع ديگري كه انصاري به آن پرداخته «تجلي نماز در نهضت عاشورا» است. از نظر سميه ارزش و شأن نماز در واقعه ي عاشورا به اوج خود مي رسد. «نماز در ميدان هاي جهاد و شهادت» نيز از موضوعاتي است كه وي درباره ي آن نوشته است. هم چنين نويسنده متني با عنوان «نقش نماز در اصلاحات اجتماعي، فرهنگي و اجتماعي» دارد. در اين مقاله نويسنده از ويژگي ها و نتايج و پيامدهاي نماز سخن مي گويد. در پايان با عنوان «شهيدان نماز» شعري از نويسنده آورده شده است كه با عبارت «فزت و رب الكعبه» پايان مي پذيرد



[ صفحه 53]