طاهره احمدي

اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم خود را در ژرفاي بي كران و پر از صداقت او گم مي كردم و نشاني بهشت را همان جا از امام مي گرفتم.

اگر در نماز امام بودم، شايد شمشيري برتن من بوسه مي زد و مي توانستم خون خود را به درياي اخلاص و ايمان امامت تقديم كنم.

عاشورا چه بود؟ حقيقت خواهي و باطل ستيزي.

نماز با امام، نمازي سرشار از معنويت و نورانيت است، نمازي به سرخي شفق؛ نمازي سبزتر از هرچه سرسبزي است.



[ صفحه 31]



اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم شايد كمي از رشادت هاي امام را ياد مي گرفتم.

نماز، كليد بهشت و وسيله ي سنجش مردم است. نماز، كوبنده ي شيطان است. نماز، سيماي مكتب است. نماز، زيباترين تفسير عشق است.

طاهره احمدي دماوندي نوزده ساله از شهرستان بندرگز مطلبي در حدود بيست صفحه با عنوان «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…» نوشته است و در متن آن، اين لحظه را در شرايط گوناگون به تصوير كشيده است.

او هم چنين نماز را وسيله اي براي رشد و تعالي بشر دانسته واز آن به عنوان تفسير عشق ياد كرده است.

وي در ضمن، اشعاري را در اين باره از شاعر بلند آوازه كشورمان، شهريار ذكر كرده است و در آخر يادآوري مي كند كه اگر در ظهر عاشورا بودم، امروز مي توانستم با يزيديان زمانه بهتر بجنگم و آن ها را از صحنه ي روزگار محو كنم.