مريم ابوالحسني

و الان در اين جا، در اين نقطه از زمين چه بگويم؟ چه چيز هست و نبايد باشد، ولي هست و فاصله ها بسيار است تا آن صحراي تب كرده. فاصله ميان خودخواهي تا ايثار، ميان سيراب بودن لبان خشك شده و انتخاب دنيا تا آخرت؛ كه اگر اين فاصله ها تا زمان حال طي شود، بي گمان به آن زمين داغ مي رسيم.

به آن جا كه همه، آرزويش را دارند. همه مي خواهند در آن زمان آن جا باشند. به آن زمانه ي كارزار. آه اگر در نماز امام عليه السلام بودم… خدا مي داند از فكرش چه منقلب مي شوم؛ دست خودم نيست.



[ صفحه 18]



حرارت درون چشم هايم آماده ي سرازير شدن است و دستي سخت دلم را در خود مي فشارد.