فاطمه ايماني نژاد



من نماز را در چهارچوب قفس زندگيم قاب مي گيرم

دوست دارم آسمان را مانند چادر نماز سر كنم

و در كوچه پس كوچه هاي قلبم

بدنبال اذان روم

دوست دارم سجّاده ام را از گل بسازم

دوست دارم قبله ام را عطرآگين كنم

و با مرواريدهاي اشكم

نقشي از نماز كشم

و آنرا به ديواره قلبم آويزان كنم



[ صفحه 58]