امام صادق (عليه السلام) فرمود: «تشهد، سپاس و ستايش خداوند متعال است. پس بنده خاضع او باش، در نهان. آن گونه كه در گفتار و در ادعا مي نمايي، راستي زبانت را به راستي باطن همراه گردان كه او تو را آفريده و فرمان داده



[ صفحه 105]



است كه با قلب و زبان و جوارح او را پرستش كني و حق ربوبيت او را با انجام حق عبوديت خود، ادا كني و بداني كه جهان و هرچه هست، در قبضه ي قدرت او است و از خود اختيار و اراده اي ندارند؛ مگر به حول و قوه ي او.» [1] چنان كه فرمود: «و پروردگارت هر چه را بخواهد، مي آفريند و اختيار مي كند و آنان را اختياري نيست. خداوند پاكيزه و برتر است از آنچه شريك قرار مي دهند.» [2] .