راه آنان كه ايشان را مورد لطف خود ساختي، نه راه آنان كه مورد غضب تو واقع شده اند و نه راه گمراهان.

انسان ها به دو دسته تقسيم مي شوند. نخست عده اي كه مورد نوازش ِ لطف واقع شده اند و ديگر آنان كه تازيانه ي خشم خداوند را دريافته اند. نمازگزار در اين آيه خواستار راه گروه اول است كه همان راه انبيا و صديقين و



[ صفحه 103]



شهدا و صالحين است. خداوند مي فرمايد: «كساني كه دستورات خداوند و پيامبر او را اطاعت مي كنند، با كساني خواهند بود كه مورد نعمت خداوند هستند؛ يعني پيامبران و درستكاران و شهيدان و نيكان. اينان رفيقان خوبي هستند.» [1] .