او صاحب اختيار روز پاداش است. اين جمله، اشاره اي است بر دوام ملك خداوند؛ چه اين كه هر ملكي روزي به پايان مي رسد و زوال پذير است؛ به جز ملك خداوند كه ازلي و ابدي است. او امروز رب العالمين است و حاكميتش كيان تا كيان هستي را فرا گرفته است و هيچ چيزي از حيطه مالكيتش خارج نيست. فردا نيز صاحب اختيار و مالك است؛



[ صفحه 102]



فردايي كه هول برانگيز و وحشت زاست.

«نمي داني روز پاداش چه روزي است. روزي است كه هيچ كس مالك چيزي نيست و كار در دست خداوند است و مالك مطلق او است.» [1] .