به نام خداوند بخشاينده ي مهربان، فاتحةالكتاب را آغاز مي كنيم. معناي اين آغاز آن است كه همه چيز در دست خداوند است. بنابراين، بايد همه چيز را با نام و ياد او آغاز كرد. مراد از اسم در اين جا همان مسمي است كه خداوند رحمان و رحيم است.» [1] .



[ صفحه 101]