در هنگام جاري ساختن استعاذه «اعوذبالله من الشيطان الرجيم» بر زبان، بايد توجه كرد كه شيطان، دشمن قوي آدمي است و هميشه در كمين است تا دل را از ياد خداوند دور سازد و اين به جهت حسادتي است كه به



[ صفحه 100]



انسان و مناجات او دارد. وي به جهت ترك سجده از پيشگاه خداوند محروم و مطرود شده است.

نيك بايد بداني كه حقيقت استعاذه فقط حركت زبان نيست؛ بلكه ترك راه شيطان و دوري جستن است از آنچه او دوست دارد. اگر حيوان درنده يا دشمن سفاكي كسي را دنبال كند و آن شخص بدون اتخاذ سپر دفاعي قابل اطمينان و رفتن در دژي مستحكم فقط به اين گفتار بسنده كند كه من به اين قلعه محكم پناه مي برم، آيا چنين استعاذه اي وي را كمك خواهد كرد؟ هرگز.

همين گونه خواهد بود آن كس كه به پيروي از هواهاي نفساني حركت مي كند و در مسير خواسته هاي شيطان گام بر مي دارد و از كارهاي محبوب نزد خداوند گريزان است و فقط به زبان مي گويد: «اعوذبالله من الشيطان الرجيم»بايد همراه با اين گفتار، تصميم گرفت كه به قلعه ي محكم خداوند نيز وارد شد. قلعه ي خداوند آن گونه كه پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) از آن خبر داده، «لا اله الا الله» است. كسي در اين حصن متحصن مي تواند بشود كه فقط خداوند را معبود خود بداند. اما آن كسي كه هواي نفس را معبود خود برگزيده، او در دام شيطان است و نه حصن خداوندي.» [1] .