نماز موجب سعادت و رستگاري است


«قَدْ اَفْلَحَ مَنْ تَزَكّي وَ ذَكَرَ اسْمَ ربِّهِ فَصَلّي» [1] .

به راستي رستگار است كسي كه خود را تزكيه كند و نام پروردگار را به ياد آورد و سپس نمازگزارد.

خداوند در اين آيه، رستگاري را در دو چيز مي داند:

اول: تزكيه روح از ناپاكي ها و شرارت ها.

دوم: ياد پروردگار و خواندن نماز.

انسان تا خود را از لوث آلودگي ها پاك نسازد و قلبش را از كينه ها و... نرهاند و محبت و عشق پروردگار را در قلبش جايگزين نكند، نمي تواند به نماز بايستد و از طرف ديگر، چنين نمازي موجب دوري انسان از بدي ها و پليديهاست و در نهايت، شخص به طهارتي دست مي يابد كه موجب سعادت و رستگاري دنيا و آخرتش مي شود.


پاورقي

[1] اعلي / 14 و 15.


بازگشت