آسم يكي از شايع ترين بيماري هاي انسان است، به طوري كه شيوع آن در طب اطفال، 5 تا 10 درصد كل كودكان تخمين زده مي شود؛ و اين بيماري در بسياري از آنها تا بزرگسالي نيز ادامه پيدا مي كند. بدين ترتيب كمتر كسي است كه در دوران زندگي خود با بيماران مبتلا به آسم، برخورد نكند و شاهد مشكلات مختلف آنان از جمله تنگي نفس، سرفه مداوم، خس خس سينه و... كه گاهي به صورت حمله هاي شديد بيماري تظاهر مي كنند نباشد.

تلقين سازنده و زندگي بخش توأم با نماز، كه گاه باعث تسكين آسم يا پيشگيري از بروز حملات آن مي شوند.

مطالعات علمي جديد بر گروه هاي سني مختلف مبتلا به آسم، نشان دهنده ي آن است كه در ايجاد بيماري آسم، سه عامل برجسته، مهمترين نقش را ايفا مي كنند، اين سه عامل عبارت اند از:

1) ميكروب هايي كه وارد دستگاه تنفسي انسان مي شوند (عفونت ها)

2) عوامل حساسيت زا، از جمله گرد و غبار، دود سيگار، گرده گياهان كه ممكن است اين عوامل در مورد اشخاص مختلف متفاوت باشند.

3) مسائل رواني از جمله اضطراب، عصبانيت، غم و شادي، تحقير، خنده و حتي انتظار خوشايند شركت در يك محفل اجتماعي مطلوب و



[ صفحه 108]



به طور كلي استرس هاي حاد و مزمن.

پس در بيماري آسم چنانچه بيماران احساس امنيت رواني داشته باشند، قدم بزرگي در تسكين بيماري آنها برداشته شده است.

همچنين عفونت ها كه خود يكي از عوامل برانگيزنده آسم مي باشند به وسيله شستشوي مجراي تنفس در وضو تا حدي قابل كنترل هستند. اين نكته را مي توان در مورد ساير عوامل حساسيت زا، مثل گرد و خاك و گرده گياهان (يعني دومين عامل برانگيزنده آسم) نيز به نحوي صادق دانست. اما آنچه كه در مورد تأثير نماز بر آسم، غير قابل انكار است، تأثير تنش زايي نماز و احساس امنيت رواني عميقي است كه بر اثر آن حاصل مي شود و بي شك اثر التيام بخش بزرگي بر بروز سومين گروه از عوامل برانگيزنده آسم، يعني عوامل رواني مي گذارد. به خصوص كه تلقين سازنده و زندگي بخش توأم با نماز، گهگاه باعث تسكين آسم يا پيشگيري از بروز حملات آن مي شوند.

ضمناً ديدگاه ويژه نمازگزار به زندگي در دنيا و ثبات شخصيت او باعث مي شود كه نمازگزار در مقابل افت و خيزهاي غير منتظره زندگي، نه چندان شاد و نه چندان غمگين شود، و در نتيجه به حذف آن گروه از تغييرات هيجاني كه مسبب تشديد آسم هستند، از زندگي خود بپردازد.



[ صفحه 109]