در نماز آيات وحشتهاي آخرت و زلزله ها و گرفتن خورشيد و ماه و تاريكي قيامت و ترس آفريدگان و پناه بردن آنان، و جمع گشتن آنها در آن عرصه و ترسشان از بازپرسي و رانده شدن از درگاه الهي و كيفر و بيچاره گشتن، كه بسيار شديد است، به يادآور.

پس دعا و زاري را به زيادي فروتني و خشوع و ترس و وحشت افزون نما، به خاطر آن كه از آن سختيها نجات يابي، و بعد از تاريكي نور الهي ترا فراگيرد، و در حساب لغزشها و پستيهاي تو، مسامحه شود. و به سوي خداوند متعال از تمامي گناهان توبه كن، و اين توبه را



[ صفحه 128]



نيكو كن، باشد كه خداوند به تو بنگرد. و چون تو دل شكسته، سرافكنده، و شرمنده از تقصير باشي، پس توبه ات را بپذيرد و از لغزشهايت بگذرد. زيرا كه او [توبه را] از دلهاي شكسته مي پذيرد. و جانهاي فروتن و گردنهاي كج را دوست دارد، و از سنگيني گناه بترس، و از اين كه به كيفر رسي بيمناك باش.