پوشاندن عورت


بدان كه منظور از پوشاندن عورت، پوشاندن زشتيهاي بدنت از ديدگان مردمان است، اكنون كه ظاهر جسم تو در ديد مردمان است و چنين زشتيهاي آن را مي پوشاني، نظرت در مورد زشتيهاي باطني و پنهانت كه جز خداوند كسي بر آن آگاه نيست، چيست؟ اكنون آن زشتيها را به خاطر آور و در صدد پوشاندن آنها برآي، و البته هيچ پرده اي جز پشيماني و شرمساري و ترس، زشتيهاي باطن را از خداوند نمي پوشاند، بنابراين در دلت ترس و شرمساري از خداي تعالي داشته باش و به ياري اين دو صفت نفس خويش را خوار نموده و دلت را در زير شرمساري و حيا ساكن نما و آن گاه در محضر خداوند بايست، ايستادن بنده اي گناهكار و فراري كه پشيمان است و بازگشته به سوي آقاي خود با گردني كج شده از شرم و ترس.

حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند: «آراسته ترين لباسها براي افراد با ايمان لباس پرهيزگاري است، و راحت ترين لباسها ايمان مي باشد. خداوند مي فرمايد: «و لباس پرهيزگاري - اين لباس - بهتر است.» [1] .

و لباس ظاهر، نعمتي از سوي خداوند است كه به وسيله ي آن عورتهاي مردمان پوشيده مي گردد و اين كرامتي است كه خداوند تنها به بندگانش كه فرزندان حضرت آدم عليه السلام هستند عطا فرموده است؛ و براي افراد با ايمان ابزاري است كه با آن، آنچه بدان امر شده اند انجام مي دهند؛ و بهترين لباس تو لباسي است كه تو را از خداي تعالي باز ندارد، بلكه، با سپاسگزاري و ياد و عبادت خداوند ترا به پروردگار نزديك نمايد، و آن لباس ترا به خودپسندي، خودآرايي، خودنمايي و مباهات نكشاند كه اينها از آفتهاي دين و به وجود آورنده ي سختي دل مي باشند. پس چون جامه ات را پوشيدي، يادآور كه گناهانت را خداوند به مهربانيش پوشانده است و همان گونه كه در ظاهر جامه اي پوشيده اي، باطن خويش را به لباس راستي و درستي بپوشان و بايد باطن تو در پوشش ترس الهي و ظاهرت در پوشش فرمانبرداري و بندگي باشد. پس به چشم عبرت به فضل الهي بنگر كه براي پوشاندن زشتيهاي ظاهر لباس را به وجود آورده است و بابهاي توبه و بازگشت را براي



[ صفحه 50]



پوشاندن زشتيهاي گناه و اخلاق بد گشوده است، هيچ كس را به عيبش رسوا مساز كه خداوند بيش از او عيبهاي ترا پوشيده است، و سرگرم به عيبهاي خويش باش، و آنچه را كه به كار تو نيايد فروگذار و بر حذر باش كه عمر خويش را در جستجوي عيب كار ديگران از بين مبري كه آنان با سرمايه ي تو تجارت كنند، تو و نفس خودت را به هلاكت سپاري، همانا فراموشي گناهان، از بزرگترين كيفرهاي خداوند در دنيا و فراوانترين علت مكافات، در آخرت است، و تا هنگامي كه بنده به فرمانبرداري خداوند و شناخت عيبهاي خويش و ترك آنچه مضر به دين است، مشغول باشد، از آن آفتها دور بوده و در درياي رحمت الهي شناور، و به دست آورنده ي گوهرهاي حكمت است، و تا هنگامي كه بنده اي گناهان خويش را فراموش كند و نسبت به عيبهايش جاهل باشد و به نيروي خويش تكيه نمايد، هرگز روي رستگاري را نخواهد ديد.» [2] .


پاورقي

[1] سوره ي اعراف (7)، آيه ي 26.

[2] مصباح الشريعه، باب هفتم، «ازين اللباس للمؤمنين لباس التقوي، و انعمه الايمان، قال الله عزوجل: (و لباس التقوي ذلك خير) و اما اللباس الظاهر، فنعمة من الله تعالي يستربها عورات بني آدم و هي كرامة اكرم الله بها عبادة ذرية آدم عليه السلام ما لم يكرم غيرهم، و هي للمؤمنين آلة لا داء ما افترض الله عليهم، و خير لباسك مالا يشغلك عن الله عزوجل، بل يقربك من شكره و ذكره و طاعته، و لا يحملك فيها الي العجب، و الريا، و التزين، و المفاخرة، و الخيلاء، فانها من آفات الدين و مورثه القسوة في القلب، فاذا لبست ثوبك، فاذكر ستر الله تعالي عليك ذنوبك برحمته، و البس باطنك بالصدق كما السبت ظاهرك بثوبك، و ليكن باطنك في ستر الرهبة، و ظاهرك في ستر الطاعة و اعتبر بفضل الله عزوجل، حيث خلق اسباب الناس لتستر العورات الظاهرة، و فتح ابواب التوبة والانابة لتستربها عورات الباطن من الذنوب و اخلاق السوء، و لا تفتضح احدا حيث ستر الله عليك اعظم منه، و اشتغل بعيب نفسك، واصفح عما لا يعنيك حاله و امره و احذر ان يفني عمرك لعمل غيرك، يتجر براس مالك غيرك و تهلك نفسك، فان نسيان الذنوب من اعظم عقوبة الله تعالي في العاجل، واوفر اسباب العقوبة في الآجل، و مادام العبد مشتغلا بطاعة الله تعالي، و معرفة عيوب نفسه، و ترك مايشين في دين الله، فهو بمعزل عن الآفات، خائض في بحر رحمة الله عزوجل، يفوز بجواهر الفوائد من الحكمة و البيان، و مادام ناسيا لذنوبه، جاهلا لعيوبه، راجعا الي حوله و قوته، لا يفلح اذن ابدا.».


بازگشت